PAGTATAPOS

05.25.11

.

.

.

12/21/12

.

.

.

Naaalala ko nung may pinasa akong article sa adviser ng aming publication, tungkol sa judgement day, sabi niya sa akin "Oh! Dear, this is too dark article", nung una di ko kagad siya magets, sabi ko its too dark? panu nangyari yun e, sa white paper ko naman sinulat, hanggang sa sinabi niya "Katapusan ng mundo, ife-feature natin?", at dun ko lang naintindihan ung point niya, at wala na kong nagawa kundi kumamot sa ulo sabay sabi "Ah ok po!"

Sino nga ba sa atin ang gustong pag-usapan ang KATAPUSAN? Kahit siguro sinong poncio pilato o ordinaryong tao kapag binuksan mo ang isang usapan tungkol sa kamatayan o katapusan ng buhay ng tao sa mundo, sigurado iiwanan ka ng mga kausap mo, o di kaya naman ay makikita mong unti-unti nang kukunot ang kanilang mga noo, hudyat para tigilan mo ang usapang sinimulan mo kung ayaw mong makarate-kid. 

Pero bakit nga ba tayo takot sa katapusan? Dahil ba lagi itong nagpapaalala sa atin ng katapusan ng mundo?  at nang paghuhukom? Tama nga bang katakutan natin ito? Sa maraming dahilan Oo, sa katotohanan dapat HINDI. Oo dahil gustuhin man natin o hindi, iiwan natin ang mundong ating ginagalawan, iiwan natin at ititigil ang matagal na kinasanayan, iiwan natin ang mga tao at bagay na mahalaga sa atin, at lilisanin natin ang mundong pilit natin ninanais na baguhin. At hindi, dahil kagaya ng pagsikat ng araw sa umaga ay siya ring paglubog nito pagdating ng gabi, nangangahulugan na tutulan man natin ito, ito kusang darating at magaganap bilang ang buhay at bagay sa mundo ay may simula at nakatakdang may katapusan.

Sabi nila ang lahat daw ng bagay maging buhay ay may katapusan, sa parehong dahilan kung bakit tayo nangangamba na dumating ang 12.21.12 na sinasabing katapusan ng mundo na ayon sa marami, ito daw ang katapusan ng kalendaryo ng mayan calendar, ang kalendaryong gamit noong kauna-unahang panahon pa. Sa totoo lang magkahalo ang opinyon ko ukol dito, una dahil isa akong katoliko na naniniwala sa kakayahan ng Diyos, na siya lang ang may karapatan na sabihin at idikta kung ano ang kapalaran ng mundo, kung kailan at paano magwawakas ito siya lang ang nakaaalam, pangalawa pwedeng oo kung ang mga pagbabasehan ay ang mga sukdulang paglala ng pandaigdigang krisis at kaguluhan, pero kung susumahin, sapat bang basehan ang lahat ng ito para sabihing katapusan na nga ng mundo?

kagaya ng minsan ko na ring naisulat tungkol sa judgement day noong may 2011, kung saan kasalukuyan akong nag-oojt nang mapansin ko ang maraming nakapaskil kung saan saan na nagsasabing end of the world (may 10, 2011), pero isang malaking kalokohang sabihing totoo yun, dahil kung oo, malamang di ko na nasulat to, pero dahil isang kasinungalingan lang ang lahat, hindi ito totoo, wala nang diskusyon pang kailangan pag-usapan.

Pero hindi lahat ng pagtatapos ay kailangang katakutan at yan ang aking tatalakayin sa aking artikulo.